Een woord waar ik een gruwelijke hekel heb. Sterker nog, ik vind het spuuglelijk. Net als überhaupt. Inbrengen, ook zo vreselijk. #jeukwoorden
@Paulien Cornelisse gaf jaren geleden een college over taalergernissen in DWDD Summerschool. De taalpurist in mij geniet enorm van zulke colleges. Mijn god, wat hou ik van die vrouw. #girlcrush Ok, ik dwaal af.
Waarom ik het woord ‘stukje’ abominabel vind?
A) het toevoegsel ‘-je’ maakt de materie enorm lullig. Alles wat je verkleint trouwens;
B) het doet afbreuk aan dat waar jij zo hard je best voor doet.
Als ik vol trots en zonder enige vorm van gène (nu ken ik sowieso weinig schaamte) vertel dat ik met mijn eigen tekstbureau ben gestart, kijkt ‘men’ (ik noem geen namen) mij meewarig aan. Wat is dat? Oooooh, jij schrijft leuke stukjes? Pardon!? Jij creëert toch ook geen kleurrijke schilderijtjes? Of jij geeft toch ook geen inspirerende lesjes?
Een ‘stukje’ schrijven: daar komt veel meer bij kijken dan je denkt. Een tekstschrijver denkt namelijk na over het doel, de ontvanger of de structuur. Elk woord ligt op een weegschaal om een lekker leesbare en toegankelijke tekst te creëren.
Kijk. Stukjes zijn dingen in je neus. Eet ze gerust op (graag uit het zicht) of smeer ze onder een tafel. Maar laat mij lekker doen waar ik kneitergoed in ben (al zeg ik het zelf): brutale teksten schrijven mét educatieve saus.
Vertel: welk woord vind jij niet om aan te gluren?
